ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಲೋ, ಫೋನ್ ನಂಬರ್, ಮೊಬೈಲ್ ನಂಬರ್ ತೊಗೊಳ್ಳೊ ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದ. ಅವರ ಬಳಿ ಲೇಖನಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಹುಡುಗಿ ನಂಬರ್ ಬೇಗ ಬರಕೋ ಅಥವಾ ಮೊಬೈಲ್ ಸೇವ್ ಮಾಡಿಕೋ ಅಂತ.. ಈತ ನಂಬರ್ ಬರೆದುಕೊಳ್ಳಲು ನನ್ನ ಬಳಿ ಬಂದು ಲೇಖನಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋದ. ಮತ್ತೆ ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್ ಎಂದು ವಾಪಸ್ಸು ಕೊಟ್ಟೂ ಹೋದ.
ಅ ಹುಡುಗಿಯರೂ ಇನ್ನೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಮಾತಾಡುತ್ತಿರೋಣ ಅಂದರೆ ನಮ್ಮಮ್ಮ ಕರೀತಿದಾರೆ. ನೋಡು, ಅಲ್ಲಿದಾರೆ. ಬೈ ಎಂದು ಹೊರಟು ಹೋದಳು. ಅವಳ ಗೆಳತಿಯೂ ಸಹ ಹೊರಟುಹೋದಳು.
ಲೋ, ಫೋನ್ ನಂಬರ್ ತೊಗೊಂಡೆ. ಆದರೆ ಮೊಬೈಲ್ ಫೋನ್ನಲ್ಲಿ ಸೇವ್ ಮಾಡಿದರೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತೆ... ಬೇರೆ ಹೆಸರು ಸೇವ್ ಮಾಡಿಕೋ ಎಂದು ಮಾತಾಡುತ್ತಾ ಹೊರಟು ಹೋದರು.
==============
ಇನ್ನೊಂದು ಘಟನೆ...
ವಿಜಯನಗರ ಬಸ್ಸು ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿ ೩-೪ ಶಾಲಾ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಮತ್ತು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನಿಯರು ನಿಂತಿದ್ದರು. ಅದೂ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರದೂರದಲ್ಲಿ. ಆ ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿನ ಒಂದು ಹುಡುಗಿ ಲೇ, ನನ್ನ ಕಡೆ ಅವನು ನೋಡ್ತಾ ಇಲ್ಲ ಅಂತ...
ಇನ್ನೊಬ್ಬಳು, ಅವನು ನೋಡೋವಾಗ ನೀನು ಈ ಕಡೆ ತಿರುಗಿದ್ದೆ ಅಂತ... ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಸಂಭಾಷಿಸುತ್ತಾ ಇದ್ದವರು, ಜನಜಂಗುಳಿ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಎಲ್ಲ ಒಟ್ಟಿಗೇ ಸೇರಿ, ಬಟ್ಟೆ, ಫೋನು, ಮುಂದೆ ಎಲ್ಲಿ ಭೇಟಿ ಮಾಡೋದು? ಸಿನಿಮಾ ಅಥವಾ ಪಾರ್ಕಿಗೆ ಹೋಗೋದಾ... ಇಲ್ಲಾ ಫ್ರೆಂಡ್ ಮನೆ ಅಂತ ಟ್ರಿಪ್ ಹೋಗೋದಾ ಅಂತ ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು.
ಕಡೆಗೆ ಒಂದು ಬಸ್ ಬಂತು. ಎಲ್ಲ ಹೊರಟು ಹೋದರು. ಆದರೆ.... ಒಬ್ಬ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನಿ ಮತ್ತು ೩-೪ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದು, ನಂತರ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರೇ ಮರೆಯಾದರು.
==================
ಇಂದಿನ ಬಾಲಜಗತ್ತು ಎತ್ತ ಸಾಗುತ್ತಿದೆ? ಈಗಲೇ ಇವರಿಗೆ ಇದೆಲ್ಲಾ ಬೇಕಾ? ತಮಾಷೆಗೋ ಅಥವಾ ಯಾವುದೋ ಸಿನಿಮಾ ನೋಡಿ, ಅದರಲ್ಲಿನ ಹೀರೋ (??) ಅಥವಾ ವಿಲನ್ (??) ಇವರ ನಟನೆಯನ್ನೇ ಅನುಕರಿಸಲು ತವಕಿಸುವುದಕ್ಕೋ?? ಅಥವಾ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸಭ್ಯರಂತಿದ್ದು ಹಾದಿ ತಪ್ಪುತ್ತಿರುವರೆ? ಯಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತು?
===========
ಇದೇನು? ಇವೆಲ್ಲ ಕೇಳಿಸುಕೊಳ್ಳುವ ಕಿವಿ ನಿಮ್ಮದಾಗಿತ್ತೇ ಎಂದರೆ, ಹೌದು. ಏಕೆಂದರೆ, ಅವರಿನ್ನೂ ಹೈಸ್ಕೂಲು ದಾಟಿರದವರು... ಕಡೇ ಪಕ್ಷ ೧೦ನೇ ತರಗತಿ ಪರೀಕ್ಷೆ ಬರೆದವರೂ ಅಲ್ಲ...
chandrashekara b.h.
ಕಾಮೆಂಟ್ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ