ಮನಸು ಸಾವಿರ ಕನ್ನಡಿಯ ಮನೆಯಂತೆ...

ಇದೊಂದು ಜಪಾನೀ ಜಾನಪದ ಕಥೆ.

ಬಹಳ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಒಂದು ಸಣ್ಣಹಳ್ಳಿ. ಆ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರದಲ್ಲಿ ಹೆಸರಾಂತ ಸಾವಿರಕನ್ನಡಿಯ ಮನೆಯೊಂದಿತ್ತು. ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ನಾಯಿಯು ಸದಾ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಇರುತ್ತಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕೆ ಈ ಮನೆಯ ವಿಚಾರ ತಿಳಿಯಿತು. ಅದನ್ನು ನೋಡಿಬರುವ ಆಸೆಯಿಂದಾಗಿ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಹೊರಟಿತು. ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿನ ಆ ಮನೆಯ ಬಳಿಗೆ ಬಂದಿತು. ಆ ಮನೆಯನ್ನು ನೋಡಿದ ಕೂಡಲೇ ಕುಣಿದಾಡುತ್ತಾ, ತನ್ನೆರಡು ಪುಟ್ಟ ಕಿವಿಗಳನ್ನು ನೆಟ್ಟಗಿರಿಸುತ್ತಾ, ಬಾಲವನ್ನಾಡಿಸುತಾ ಮೆಟ್ಟಿಲನ್ನು ಹತ್ತಿತು. ಆಗ ಅಲ್ಲಿರುವ ಕನ್ನಡಿಗಳಲ್ಲಿ ತನ್ನಂತೆಯೇ ಇರುವ, ಕಿವಿಗಳನ್ನು ನೆಟ್ಟಗಿರಿಸಿ, ಬಾಲವಾಡಿಸುತ್ತಿರುವ ಸಾವಿರ ಪುಟ್ಟ ನಾಯಿಗಳು ಕಂಡುಬಂದವು. ಇದು ಮತ್ತಷ್ಟು ಸಂತಸದಿಂದ ಕುಣಿದಾಡಿತು. ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿನ ನಾಯಿಗಳೂ ಅದಕುತ್ತರ ಕೊಡುವಂತೆ ಕುಣಿದವು. ಈ ನಾಯಿಗೆ ಬಹಳ ಸಂತಸವಾಗಿ, `ಇದು ಅದ್ಭುತವಾದ ಮನೆ. ಮತ್ತೆ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರುತ್ತೇನೆ', ಎಂದು ಖುಷಿಯಿಂದ ಹೊರಟುಹೋಯಿತು.'

ಅದೇ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಂದು ಪುಟ್ಟ ನಾಯಿಯಿತ್ತು. ಈ ನಾಯಿಯು ಆ ನಾಯಿಯಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಇದು ಸದಾ ದು:ಖದಲ್ಲಿರುವಂತಿತ್ತು. ಇದೂ ಸಹ ಸಾವಿರ ಕನ್ನಡಿಯ ಮನೆಗೆ ಹೊರಟಿತು. ಮೆಟ್ಟಿಲನ್ನು ಹತ್ತುತ್ತಾ ತಲೆಯನ್ನು ತಗ್ಗಿಸಿ, ಕಿವಿಗಳನ್ನು ಕೆಳಗೆ ಜೋತುಬೀಳಿಸುತ್ತಾ, ಬಾಲವನ್ನೂ ಜೋತಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಕನ್ನಡಿಯ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇಣುಕಿತು. ಅಲ್ಲಿ ಇದರಂತೇ ಇರುವ ಸಾವಿರ ನಾಯಿಗಳು ಕಾಣುತ್ತಿವೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಆ ನಾಯಿಗಳಲ್ಲಿ ಅಸೂಯಾಭಾವನೆಯೊಂದು ಇಣುಕಿದಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು. ಏಕೆಂದರೆ, ಈ ನಾಯಿ ಮೊದಲೇ ಅಸಂತೋಷಿಯಾಗಿತ್ತು. ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬಂದ ಸಾವಿರ ನಾಯಿಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರವಾಗಿ ಇದು ಜೋರಾಗಿ ಬೊಗಳಲಿಕ್ಕೆ ಶುರುಮಾಡಿದಾಗ, ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತಿರುವ ನಾಯಿಗಳೂ ಇದಕ್ಕೆ ಬೊಗಳಿದಂತಾಯಿತು. ಇದು ತನ್ನದೇ ಪ್ರತಿಬಿಂಬ ಎಂಬ ಅರಿವಿಲ್ಲದೇ, ಈ ನಾಯಿಯು `ಈ ಮನೆಯು ಭಯಂಕರವಾಗಿದೆ, ಚೆನ್ನಾಗಿಲ್ಲ, ಇನ್ನೆಂದೂ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ', ಎಂದು ಬೈದುಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಹೊರಟು ಹೋಯಿತು.

`ಮನಸು ಸಾವಿರ ಕನ್ನಡಿಯ ಮನೆಯಂತೆ'. ಹೀಗಿರುವಾಗ ಜಗದಲ್ಲಿನ ಜನರ ಮುಖಗಳೂ ಯಾ ಮನಸೂ ಸಹ ದರ್ಪಣವಿದ್ದಂತೆ. ಅವರವರ ಭಾವಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಜಗದಲ್ಲಿನ ಜನರು ಕಾಣುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ಭೇಟಿಮಾಡಿದಾಗ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಭೇಟಿಯಾದವರಲ್ಲಿ ಯಾವ ಭಾವನೆಗಳು ಮೂಡಬಹುದು... ನಿಮಗೇನನ್ನಿಸಬಹುದು?

ಲೇಖನ: ಚಂದ್ರಶೇಖರ ಬಿ.ಎಚ್. ೦೧ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್‍ ೨೦೦೯