ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ

ದಶಕಗಳಿಗೂ ಮೀರಿದ ಒಂದು ದಿನ. ಆ ದಿನಾಂಕ, ವರ್ಷ ನೆನಪಿಲ್ಲವಾದರೂ ಆಜುಬಾಜಿನ ವರ್ಷಗಳ ನೆನಪಿದೆ. ಸುಮಾರು ೧೯೯೦-೯೨ ಇರಬಹುದು. ಆಗೆಲ್ಲ ರಕ್ಷಾ ಬಂಧನವೆಂದರೆ, ಆರ್‌ಎಸ್‌ಎಸ್‌ನವರ ಪೆರೇಡಿನಲ್ಲಿ ಸ್ನೇಹಿತರು ಸಂಗ್ರಹಿಸಿ ತರುತ್ತಿದ್ದ ರಾಖಿದಾರಗಳು. ಹೀಗೆಯೇ ಆ ವರ್ಷವೂ ಸ್ನೇಹಿತರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ರಾಖಿಹಬ್ಬದ ಸಂಭ್ರಮ. ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಾವುಗಳೇ ರೇಷ್ಮೆ ನೂಲಿನ ದಾರದಿಂದ ಕುಚ್ಚುಕಟ್ಟಿ ದಾರ ಸೇರಿಸಿ ರಾಖೀ ತಯಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದೆವು (ನಾವುಗಳು ಆಗ ಅಂಗಡಿಗಳಿಂದ ಕೊಂಡು ತರುವುದು ಅಪರೂಪವಾಗಿತ್ತು).

ಅದೇ ದಿನ ನನ್ನ ಕೈಗೂ ರಕ್ಷಾ ಬಂಧನವಾಯಿತು ನನಗಿಂತ ೫-೬ ವರ್ಷ ಹಿರಿಯರೊಬ್ಬರಿಂದ. ಅಂದಿನಿಂದ ಮೊನ್ನೆಮೊನ್ನೆಯವರೆವಿಗೂ ಈ ಬಂಧ ಸೋದರ/ರಿ ಸಂಬಂಧ ಸಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಸಂಸ್ಕೃತ ತರಗತಿಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದೆವು. ವಾರದಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಒಂದಿಲ್ಲೊಂದು ಬಾರಿಯಾದರೂ ಈ ಅಕ್ಕ-ತಮ್ಮನ ಭೇಟಿ ತಪ್ಪುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ. ಕೆಲವಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಅದೇಕೋ ಕಾಣೆಯಾದರು (ಇದೇ ಊರಿನಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಭೇಟಿಯಾಗದೇ ವರ್ಷಗಳೇ ಉರುಳಿದವು). ಇವರ ಮಧುರ ಮಂಜುಳಧ್ವನಿ ಮರೆಯಲುಂಟೆ???

ಹೀಗೇ ಮತ್ತೊಬ್ಬರು ಸಹಾ ದೂರಾದರು. ಅದಕ್ಕೆ ಅನ್ಯ ಕಾರಣಗಳಿದ್ದರೂ ಮಾತುಗಳಿಲ್ಲ. ಕೇವಲ ಮುಗುಳ್ನಗೆಯೊಂದೆ ಕುಶಲ ಕ್ಷೇಮವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಸೂಚಿಸುವಂತಹ ಒಂದು ಒಪ್ಪಂದವಾಯಿತು (??) ಎನ್ನಬಹುದು. ಹೌದು, ಇದು ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳಲಾಗದ ಒಬ್ಬ ಸೋದರಿಯ ಕಥೆಯಾಯಿತು. ಆನಂತರ ಒಮ್ಮೆ ಮಾತ್ರ ಭೇಟಿಯಾಗಿದ್ದು. ಈಗೆಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ ತಿಳಿಯದು. ಆದರೂ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ. ಅಪರಿಚಿತರಾಗಿ ಬಂದು ಚಿರಪರಿಚಿತರಾಗಿ ಹೋಗುವಾಗ ನೆನಪೊಂದೆ ಕಾಣಿಕೆ ಎಂಬಂತೆ... ಆಗುವುದು ಸಹಜ. ನಕ್ಕರೂ ಸಂತೋಷವೇ... ನುಡಿಯದಿದ್ದರೂ ಸುಖವಾಗಿರಲೆಂದು ಮನಬಯಸಿತ್ತು. ಏಕೆಂದರೆ, ಅವರು ರಾಖೀಸೋದರಿ... ಅವರ ಮಮತೆ ಮರೆಯಲುಂಟೆ.

ಏಕೆಂದರೆ, ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರು ಮಾತ್ರವೇ ಅಣ್ಣ, ತಂಗಿ, ತಮ್ಮ, ಅಕ್ಕ ಹೀಗೆ ಆಗಬೇಕೆಂದೇನಿಲ್ಲ, ಅಲ್ಲವೇ?

ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಎಂದೋ ಈ ಇಬ್ಬರು ಅಕ್ಕ ತಂಗಿಯ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಬರೆದಿದ್ದ ಸಾಲುಗಳು ಡೈರಿಯಲ್ಲಿಂದು ಸಿಕ್ಕಿತು. ಏಕೆಂದರೆ, ಅಂತಹ ಅಪರೂಪದವರು ಮತ್ತೆ ಸಿಗುವುದು ಎಂದೋ ತಿಳಿದವರಾರು??? ಅಲ್ಲದೇ ಇನ್ನೇನು ಮುಂದಿನ ತಿಂಗಳು ರಕ್ಷಾಬಂಧನ ಬರುತ್ತಿದೆ. ಆವಾಗ ಇವರು ಮತ್ತೆ ಸಿಗಬಹುದೇನೋ??

ದೊರಕಿತೆನೆಗೆ ನನ್ನ ಭಾಗ್ಯನಿಧಿ,
ಅಕ್ಕ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ರೂಪದಿ
ಮರೆಸಿತೆನ್ನ ಮನಸಿನಾ ದು:ಖ
ನಿನ್ನ ಮೃದು ಮಾತದು ಅಕ್ಕಾ.. ಅಕ್ಕಾ...

ಅಳಿಸಿ ಹೋದವು ಪರಿತಾಪಗಳು
ನಿನ್ನ ನಗುವ ಸದ್ದನಾಲಿಸಿ,,
ಉಳಿಯಿತೆನ್ನ ಹೃದಯದಲಿ
ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿತುಂಬಿದಾ ನುಡಿಗಳು...

ಆದರೆ...

ಅದೊಂದು ದಿನ ನೀ ದೂರಾದೆ???
ಕಾರಣ ನಿನಗೆ ತಿಳಿಯದೇ?? ನೀ ಮಾತಾಡದಿದ್ದರೂ
ಪರವಾಗಿಲ್ಲ,
ಎಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಸದಾ ನಗುತಿರು... ನಿರಂತರ
ಸುಖವಾಗಿರು, ಖುಷಿಯಾಗಿರು, ಓ ನನ್ನ ಭಗಿನಿ...


chandrashekara b.h.
-------------------------------
"To go anywhere, begin by taking a first step." -Caine